Έγιναν 13 ωριαίες συνεδρίες από τις 19 Μαρτίου έως το τέλος Ιουνίου. Η ομάδα αποτελείτο από 2 κακοποιημένες γυναίκες 48 και 52 ετών αντίστοιχα. Θα τις ονομάσουμε Α και Τ. Ως ύλη χρησιμοποίησα και μετέφρασα κάποιες ενότητες από τη σειρά ''Community Independency" (Ανεξαρτησία μέσα στην κοινότητα).

- Κατά την πρώτη συνεδρία τους μίλησα για τη σημασία της θετικής σκέψης και έκφρασης, τους παρουσίασα τις σπίθες και τους ρώτησα τι προσδοκούν από τις συναντήσεις μας.

- Θεσπίσαμε τους κανόνες μας και τα πλαίσια των συνεδριών.

- Ανέφερα ότι θα βρισκόμαστε για μια ώρα κάθε φορά και θα μιλάμε για το θέμα μας χωρίς να πλατειάζουμε ή να αλλάζουμε θέμα.

Οι κανόνες που θέσαμε ήταν: ότι μιλάμε με θετική πρόθεση, είμαστε ειλικρινείς και σεβόμαστε τον εαυτό μας και το συνομιλητή μας.

Σε αυτήν την πρώτη συνεδρία αναφέρθηκε από καθεμιά και ένα σύντομο ιστορικό της ζωής τους μέχρι σήμερα.

- Τους ζήτησα να γράψουν από μια θετική πρόταση για τη ζωή τους για την επόμενη φορά.

* Η πρώτη ενότητα με τίτλο «Δεν μοιάζουμε με τους άλλους» είχε σαν σκοπό να πιστοποιήσουν τα διαφορετικά φυσικά χαρακτηριστικά των άλλων, όπως ηλικία φύλο, φυλή, σωματότυπος κλπ

Σύμφωνα με την άσκηση της ενότητας περιέγραψε η μία την άλλη και προχώρησαν στην περιγραφή των σκίτσων της άσκησης.

Μίλησαν η καθεμιά για το πώς βλέπει τον εαυτό της και για το πώς έχουν βιώσει τη διαφορετικότητα αφού και οι δυο είχαν ζήσει για πολλά χρόνια σε χώρες- χωνευτήρια φυλών και πολιτισμών.

Αντάλλαξαν σπίθες με θετική προσέγγιση της διαφορετικότητας και η άσκηση επεκτάθηκε ως προς την επιλογή προσώπων από τα σκίτσα.

-Εδώ η επιλογή για την Α είχε να κάνει με τη διαφορετικότητα ως ενδιαφέρον προς το περίεργο και εξωτικό.

Επέλεξε μόνον τους άνδρες γιατί οι γυναίκες της ήταν αδιάφορες.

- Η Τ επέλεξε μόνον την ηλικιωμένη γυναίκα γιατί μόνο με αυτή θα ένιωθε ασφάλεια.

Η πρώτη αυτή ενότητα επεκτάθηκε και στην επόμενη συνεδρία.

Κοινά σημεία των δύο:

Και οι δύο έχουν νιώσει διαφορετικές από τις περισσότερες ομάδες ανθρώπων που αναγκάζονται να συναναστρέφονται.

Και οι δύο έχουν νιώσει από την πολύ νεαρή ηλικία ότι δεν ανήκουν πουθενά.

Διαφορές: Η Α δεν ενοχλείται να προκαλεί με το look και τις απόψεις της. Η Τ παραδέχεται ότι προσπαθεί να είναι αόρατη και ότι παίζει ρόλους για να μην δείχνει πολύ διαφορετική. Αισθανόταν πάντα ασφάλεια σε δουλειές που φορούσε στολή γιατί ένιωθε ίδια με όλους.

Η συνεδρία περιείχε στιγμές πόνου και συγκίνησης και το κλίμα ελάφρυνε με τις σπίθες που εκτόνωσαν την ένταση.

* Η δεύτερη ενότητα με τίτλο «Διαφορετικά επαγγέλματα» είχε σκοπό να πιστοποιήσουν τις λειτουργίες και τα χαρακτηριστικά που σχετίζονται με κάποια επαγγέλματα.

Μιλήσαμε και πάλι για τη διαφορετικότητα των ανθρώπων μέσω αυτού που κάνουν για τα προς τα ζήν.

Μιλήσαμε για κάποια επαγγέλματα και προχωρήσαμε στην άσκηση όπου συμπληρώνουν ένα πάζλ με μέρη που λείπουν:

επαγγέλματα, σκοπός, αντικείμενα που χρησιμοποιεί ο εργαζόμενος.

- Αν και η άσκηση τους φάνηκε παιδική και οι δύο παραδέχθηκαν ότι αισθάνονται άσχημα επειδή αυτό το διάστημα δεν δουλεύουν αλλά συντηρούνται από άλλα εισοδήματα.

- Έγραψαν από μια θετική σπίθα προς τον εαυτό τους με μια θετική πρόταση για τις ικανότητές τους και από μια σπίθα η μια για την άλλη. Εισέπραξα και εγώ σπίθες για το πόσο σημαντική θεωρούν τη βοήθειά μου στο σημείο αυτό.

- Μίλησαν για τις σπουδές τους και για τα επαγγέλματα που έκαναν μέχρι τώρα.

- Μίλησαν για το τι θα ήθελαν να κάνουν σαν επάγγελμα.

- Ανέλαβαν για την επόμενη εβδομάδα να κάνουν ένα σχέδιο της νέας εργασίας ορίζοντας το πλαίσιο και τα βήματα ένα-ένα στηριζόμενες στις δραστηριότητες επέκτασης της άσκησης.

- Στην επόμενη συνεδρία και οι δύο έχουν αποφασίσει να εργαστούν για την ανεξαρτητοποίησή τους από συνθήκες που δεν τις ικανοποιούν. Έχουν καταγράψει μια λίστα από επαγγέλματα που θα ήθελαν να κάνουν και τις δυνατότητές τους ως προς αυτά.

Η Α έχει αναφέρει : δασκάλα, καλλιτέχνης, δημοσιογράφος, διακοσμήτρια, κηπουρός.

Η Τ : νοσοκόμα, νοσηλεύτρια σε γηροκομείο, συνοδός γηραιών κυρίων, αεροσυνοδός.

Μετά από ανάλυση των σκέψεών τους, η Α κατέληξε ότι θέλει να διδάξει σε μικρά παιδάκια κηπουρική (babysitting και gardening) ετοιμάζοντας φυτολόγιο σαν θεωρία και αναπτύσσοντας έτσι οικολογική συνείδηση και υπευθυνότητα, δίνοντας κάθε φορά στα παιδάκια την επιλογή φυτού, μαθαίνοντάς τα πώς να φυτεύουν, να φροντίζουν και να παρατηρούν την πρόοδο του φυτού τους, επιλέγοντας πέτρες, αχιβάδες και άλλα υλικά για να διακοσμήσουν το γλαστράκι τους. Οραματίστηκε ότι κλείνοντας το μάθημα τα παιδάκια χαρίζουν μια θετική σκέψη- ευχή στο γλαστράκι τους για να νιώσει την αγάπη τους.

- Η Τ αποφάσισε να συνεχίσει σπουδές για νοσηλεύτρια (είχε κάνει ήδη το Α' επίπεδο όταν ζούσε στην Αυστραλία) και να βρεί δουλειά σε γηροκομείο, αφού αυτή η φροντίδα την καθιστά ευτυχισμένη και πλήρη.

- Και οι δύο δήλωσαν ότι νιώθουν δυνατές και αποφασισμένες να προχωρήσουν στα σχέδιά τους.

* Στην επόμενη συνεδρία η Α θέλησε να μοιραστεί μαζί μας ότι μέσα στην εβδομάδα είχε την τάση να ακυρώσει την απόφασή της για το νέο επάγγελμα με τη σκέψη ότι δεν θα τα καταφέρει αν κάποιος μικρός μαθητής της κάνει μια δύσκολη ερώτηση. Η Τ της απάντησε ότι το παιδάκι έχει παιδικές απορίες και μόνο.

-Της πρότεινα να θυμηθεί κάποια περίοδο που τα κατάφερε θαυμάσια ενώ είχε ανασφάλεια.

- Απάντησε ότι όταν έπαιρνε το πτυχίο της στον τομέα Arts and Communication στην Αμερική πίστευε ότι δεν θα τα κατάφερνε. Ήταν μεταξύ των πρώτων και βραβεύθηκε. Αισθάνθηκε ντροπή γιατί πίστεψε ότι ξεγέλασε

τους καθηγητές της και τη βράβευσαν.

-Της είπα ότι ίσως αδικεί τους καθηγητές της αν πιστεύει ότι είναι τόσο χαζοί που μια φοιτήτρια μπορούσε να τους ξεγελάσει.

- Παραδέχτηκε ότι άξιζε τη βράβευση. Μας ρώτησε αν τη θεωρούμε ικανή να κάνει αυτό που έχει επιλέξει. Ανταλλάξαμε σπίθες ενδυνάμωσης.

- Υποσχέθηκε ότι θα ετοιμάσει κάρτες και θα μας τις δείξει.

- Αφού εξαντλήθηκε αυτό το θέμα προχωρήσαμε στην επόμενη ενότητα.

Η επόμενη ενότητα με τίτλο «ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ» είχε σκοπό να πιστοποιήσουν τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας ή του ταμπεραμέντου των ανθρώπων. Προχώρησαν σε μια λίστα χαρακτηριστικών προσωπικότητας σύμφωνα με την άσκηση και χαρακτήρισαν με μια λέξη τα άτομα που απεικόνιζε η δεύτερη άσκηση.

Στις δραστηριότητες επέκτασης όπου έπρεπε να διηγηθούν προσωπικές εμπειρίες που να περιγράφουν μια στιγμή ευτυχίας, θλίψης, ντροπής κλπ. είχαν και οι δύο πρόβλημα στο να εκφραστούν.

-Όταν άρχισαν να αναφέρουν κάποιο περιστατικό αυτό περιείχε θλίψη, πόνο και οργή.

- Εκτονώθηκε ο πόνος με σπίθες γεμάτες τρυφερότητα και νοιάξιμο. Τους ζήτησα να φτιάξουν ένα σύντομο πορτραίτο του εαυτού τους.

*Στην επόμενη συνεδρία επανατοποθετήσαμε το πλαίσιο και τους κανόνες μας για ειλικρίνεια και εμπιστοσύνη.

- Η Α μας έδειξε τις πρωτότυπες- χειροποίητες κάρτες που έφτιαξε σαν δείγμα

για την προβολή της δουλειάς της. Ήταν εξαιρετικά καλλιτεχνημένες και οικολογικές.

- Ανταλλάξαμε σπίθες με ενθουσιασμό για το μικρό αριστούργημα που δημιούργησε.

- Η Τ μας είπε ότι πήρε πληροφορίες για Σχολή Νοσηλευτικής ενός αμερικανικού κολλεγίου στην Αθήνα και ότι πήρε την απόφαση να γραφτεί το Σεπτέμβριο για να φοιτήσει.

-Καμιά από τις δύο δεν είχε επαρκώς ετοιμάσει πορτραίτο του εαυτού της. Η Α είπε ότι πάντα αισθανόταν ντροπή όταν στο παρελθόν έπρεπε να προβάλει τον εαυτό της και το ίδιο αρνητικό συναίσθημα ένιωσε και τώρα.

- Η Τ είπε ότι δεν μπορούσε να σκεφτεί τίποτε θετικό για τον χαρακτήρα της. Πρόσθεσε ότι όταν δούλευε, όποτε εκθείαζαν τις ικανότητές της ή την ευσυνειδησία της, αισθανόταν πολύ εκτεθειμένη, και ήθελε να κρυφτεί από αμηχανία.

- Αντάλλαξαν σπίθες με θετικές σκέψεις η μια προς την άλλη και συζήτησαν το περιεχόμενο κάθε σπίθας. Η διάθεσή τους βελτιώθηκε αισθητά.

- Στην επόμενη συνεδρία προχωρήσαμε στην ανάλυση των πορτραίτων που είχαν ετοιμάσει.

Η Α είχε αναφέρει λίγα θετικά και πολλά αρνητικά. Ανέφερε ότι από την οικογένειά της και τους 2 συζύγους της άκουγε κυρίως αρνητικά που έπρεπε να βελτιώσει και ότι τα θετικά ίσως ήταν της φαντασίας της.

Η Τ είχε γράψει ελάχιστα χαρακτηριστικά της γιατί η προβολή του εαυτού της τής προκαλεί δυσφορία.

Αντάλλαξαν σπίθες ενίσχυσης και μετά η Τ έγραψε στο τετράδιό της «ΕΧΩ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΜΕ ΑΝΑΛΥΣΩ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΓΝΩΡΙΣΩ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΝΙΩΘΩ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ».

- Αντάλλαξαν απόψεις για το κοινό χαρακτηριστικό τους τη ντροπή.

- Ανέφεραν ότι όταν ξεπερνούν τη ντροπή τους ενεργούν σωστά και αποτελεσματικά και νιώθουν δυνατές.

* Στην επόμενη συνεδρία εστιάζουμε στα θετικά χαρακτηριστικά τους και τα επεκτείνουμε.

Όταν ολοκληρώνεται αυτό το κεφάλαιο προχωρούμε στην τελευταία ενότητα για αυτήν την περίοδο.

Αυτή η ενότητα με τίτλο «Η ιστορία της ζωής μου- Διαφορετικές εμπειρίες» πιστοποιεί ότι οι άνθρωποι έχουν διαφορετικό παρελθόν ή εμπειρίες. Οι μαθήτριες θα αναφέρουν εδώ ένα προσωπικό γεγονός- εμπειρία που θεωρούν σημαντικό στη ζωή τους.

- Η συζήτηση είναι μακρά και οι δύο αναφέρουν γεγονότα της ζωής τους επιγραμματικά αλλά με πολλή φόρτιση.

- Στο σημείο αυτό η Τ μας εξομολογείται ότι όταν συζητούσαμε για τις σπουδές και τα επαγγέλματα ένιωσε μεγάλη οργή προς το σύζυγό της, ο οποίος την εξανάγκασε με απειλές και εκφοβισμούς, όταν το παιδί της ήταν 5 ετών, να εγκαταλείψει τη δουλειά της και αφού της «ροκάνισε» την περιουσία, την υποχρέωσε να ζεί μίζερα μόνο από το μισθό του, ενώ εκείνος έχασε μεγάλο μέρος της περιουσίας της στο καζίνο, που ήταν το πάθος του. Τότε αποφάσισε να πουλήσει το σπίτι που είχε στο όνομά της στην Αυστραλία και ήρθε σε επαφή με μεσιτικό γραφείο που ανέλαβε την πώληση. Σήμερα μας είπε, ένα μήνα περίπου αργότερα το σπίτι πουλήθηκε και τα χρήματα κατατέθηκαν στο όνομα το δικό της και του γιού της στην τράπεζα.

Τόνισε ότι νιώθει πολύ περήφανη για αυτό γιατί παράλληλα ένιωθε ότι αδικούσε το παιδί της, αφού το άφηνε απροστάτευτο.

- Η Α έχει μόνο αρνητικές εμπειρίες να διηγηθεί από την παιδική ηλικία μέχρι το δεύτερο διαζύγιο και το θάνατο της μητέρας της που υπήρξε σκληρή και άδικη μαζί της.

Οι επόμενες συνεδρίες περιέχουν πόνο, θλίψη και παράλληλα ανακούφιση και εκτόνωση.

- Στις δραστηριότητες επέκτασης η άσκηση ζητά από τις μαθήτριες να ταξινομήσουν φωτογραφίες από τη βρεφική ηλικία μέχρι σήμερα. Τις χρησιμοποιούμε για να κατασκευάσουμε ένα χρονοδιάγραμμα όπου θα εντοπίσουμε τα σημαντικά γεγονότα στις διάφορες ηλικίες.

-Ορίζουμε τους κανόνες: «μιλάμε περιεκτικά για το γεγονός που μας στιγμάτισε σε κάθε ηλικιακή περίοδο και έχουμε πλήρη ειλικρίνεια, ακόμη κι αν είναι κάτι για το οποίο έχουμε αισθανθεί αρνητικά συναισθήματα, ντροπή κλπ.»

- Οι εμπειρίες διαδέχονται η μια την άλλη με φόρτιση και πόνο.

- Υπάρχει και από τις δύο η τάση να κρίνουν σε τι στάθηκε χρήσιμη η κάθε εμπειρία στην εξέλιξή τους, ποιο μάθημα πήρανε από αυτήν και πού τις ζημίωσε σαν προσωπικότητες το συναίσθημα που βίωσαν.

- Και οι δύο ανέφεραν ότι η ανάλυση αυτή τις ωθεί να έχουν μια πιο σφαιρική ματιά πάνω στα γεγονότα της ζωής τους, που τότε φαίνονταν τραγικά.

* Η τελευταία άσκηση αυτής της ενότητας με τίτλο «Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΥ», όπου οι μαθήτριες θα γράψουν μια σύντομη αυτοβιογραφία είναι η εργασία τους για την καλοκαιρινή περίοδο και θα αναλυθεί μόλις οι συνεδρίες επαναληφθούν το Σεπτέμβριο.